تأثیر آموزش امید بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر استثنایی(کم‌توان ذهنی) دوره متوسطه دوم شهرستان خرم‌آباد

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش امید بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر استثنایی (کم‌توان ذهنی) دوره متوسطه دوم شهر خرم‌آباد بود. روش: روش پژوهش حاضر، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر استثنایی (کم‌توان ذهنی) دوره متوسطه دوم مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 1393-1394 در شهر خرم‌آباد بود. نمونه پژوهش شامل 30 دانش‌آموز دختر استثنایی دوره متوسطه دوم شهر خرم‌آباد بود که با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 9 جلسه تحت آموزش امید قرار گرفتند، اما در این مدت گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. در پایان از هر دو گروه، پس‌آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسش‌نامه فرسودگی تحصیلی برسو (2007) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش امید باعث کاهش فرسودگی تحصیلی و ابعاد آن می‌شود(001/0P£). نتیجه‌گیری: بر این اساس به معلمان پیشنهاد می‌شود در طول دوره آموزش خود، به آموزش امید به دانش‌آموزانی که دچار فرسودگی تحصیلی هستند، مبادرت ورزند.